I Don't Know Why

It's almost a week now, na hindi siya nagtatanong sa akin ng kahit ano. Naninibago lang. Maybe, gusto niya mapag-isa o di kaya'y galit siya sa akin. Hindi ko matandaan kung anong na gawa ko sa kanya na mali. Pero, I have conclusions why she mad at me. It's not an ordinary thing of being cold in almost a week.

I remember, one time she said, "I hate those persons na hindi nagsasalita kung ano ang mali." That's what I'm waiting from her mouth kung bakit ayaw niyang sabihin sa akin kung ano talaga ang problema. She's so friendly to my other classmates and boardmates but not to me. I'm wondering. Meron talagang mga taong sadyang ayaw sabihin kung ano talaga ang problema. Akala ko kaibigan siya. Di pala. but ayokong maging masama siya sa paningin ko. Hahay....... That is why, I'm not happy anymore in our boarding house. Unlike before, sabay kami kumakain. Breakfast, lunch at dinner, sabay kami pati na ang pagkain ng merienda namin. I miss those activities especially noong nag-a-attend kami ng Wednesday Prayer Meeting dun sa Chinese Baptist. Kaya, I regret na sana hindi na lang kami sabay na tumira sa isang boarding house (we're not sleeping in the same room ha, hehehe). Everytime na ako lang mag-isa sa kwarto, gusto ko maiyak because I think na wala akong kakampi. Kahit iba kong mga classmates ay parang ayaw nila sa aking. Ganito ba talaga ako? Always na naghahanap ng away? Siguro, ipinanganak lang talaga ako sa mundong ibabaw na ganito ako. Pero, I have to adjust because hindi na ito tulad ng dati. 'Yan siguro ang mali ko sapagkat hindi ako marunong mag-adjust sa ibang tao at I didn't consider their feelings also and I should what my limitations are.

I do believe that hindi magtatagal ang cold relationship as a friend namin ngayon. Siguro, sa mga susunod na araw ay unti-unti babalik ang nakagisnan naming mga gawain.